“Doen Alsof”- Oswald Spengler, Hans Vaihinger en Robert Musil

De Spengler-hype van honderd jaar geleden was de Oostenrijkse essayist Robert Musil een doorn in het oog en hij besloot een van zijn dierbare principes overboord te gooien. Nooit schreef hij recensies van hippe boeken, maar voor De ondergang van het Avondland maakte hij een uitzondering. Hij moest de misvattingen van zijn tijd blootleggen: ‘Oppervlakkigheid, wollig gewauwel om de leegte te verhullen, het morsen van een lyrische onnauwkeurigheid in het domein van het verstand.’ Musil maakte het ‘scheppende denken’ en de ‘intuïtie’ van Spengler belachelijk, maar vond ook dat hij de dichter-ziener moest aanvallen: ‘Wanneer iemand Spengler aanvalt, dan valt hij de tijd aan die dit voortgebracht heeft, want zijn fouten zijn de fouten van de tijd. Tijden zijn echter niet te ontzenuwen (…) Men kan niets meer doen dan hen op de vingers kijken en daar af en toe op te tikken.’

Lees mijn artikel over Vaihinger, Spengler en Musil op de website van Leesspengler.nl